çıldırışLarını parçaLamıştı artık..
her bir parçasınıysa birer köşeye fırLatıp atmıştı..
öyLe bir parça vardı ki
onu kendi içinde 1000 parçaya bölmüş toz etmiş savurmuştu..
o fırLattıkça çığLıkLarı savruLuordu evrende..
hızLa uzakLaşıordu ondan..
hafifçe bir güLümseme beLirmişti yüzünde...
yavaş yavaş dahada büyüyordu..
yavaş yavaş...
büyüdü..
büyüdü...
ve büyüdü...
kahkahaLarının şiddetine dayanamıordu evren gibi yer yüzüde..
ve daıLan çığLıkLar yerini onun kahkahaLarına bırakmıştı artık..
Bum..!
