Gölge

konuşacak kimse yok..
..susmak için neden çok..
çığlıkları bastırmak zor
..zorluklarla boğuşmak daha da zor..
sessizliğe gömülmüş beklerken
..üstüne birde karanlık çöker..

bir ışık,
bir ses,
bir tıkırtı,
bir göLge beLkide..

..çözer mi tüm yanlışları sizce?..

neden tükeniyor cümLeLerim?
neden çıkmıyor artık sesim?

Gidenlerin ardından bakarken..

..mesafeler bitirirmiş aşkı..
Bekleyemezmiş ya hani beklerim diyen bile..

Onlar aşkı tanımamış..
Onlar aşkı çok yanlış tanımlamış..

Bekleniormuş giden elbet gelecek umuduyla..
Büyüyormuş içindeki sevgi kuvvetleniormuş daha çok..

Sen başkalarının sözlerine bakıp üzme kendini hiç..

Bak kendimce doğruyu söylüyorum işte sana.

Beklemek isteyen insan her daim beklermiş gidenleri.
Hemde gözlerini ondan hiç ayırmadan, ardından bakarak..

Ne kadar uzağa gitsede onu her daim görürmüş işte..
Gidenlerin ardından bakarken dökülürmüş en güzel cümlelerde.

Biz aşkı tanımışız..
.. biz aşkı çok güzel tanımlamışız..

Ruhum bilirim inanırsın sen bana,
.. ve sıkmazsın canını ya unutulursam diye..

Bak bekliyor seni burda kalbiyle birlikte..

İkna edemiyorum sensizliği..

Bizim evimiz küçücüktü..
Evimiz gibi küçücük koLtukLarımız,
Küçücük masa, küçücük mumLarımız..
Pamuk prenses ve 7 cüceLer masaLındaki gibi..

Ama bizim evimizde büyük bir aşk vardı..
Büyük huzur, büyük sevda..

İkna edemiyorum şimdi kimseyi
..gitmediğine burada oLduğuna..
İkna edemiyorum cümLeLerimLe..
..ne kadar dil döksemde..

İkna edemiyorum eceLi biLe..
..intiharınLa oturduğum bu pazarLık masasında..

Ve inanmıyor artık yaLnızLığımda bana..

Oysa ruhun hala dokunuyor işte dudakLarıma..
SıcakLığın var haLa yastığında..

(inanıyorum bir gün çarpışacağım ruhunLa..)

GözLerinde deniz yıLdızLarı vardı senin..
..güneşte parLardı..

Saçların..

SaçLarın okyanus gibi kokardı..
Saf ve duru..

Aldığın nefes bir meLodi gibiydi tıpkı..

Tıpkı caz meLodisi...

HayaLLer hayatLara dönüşür..

Bu bir hayaldi
..bir hayat oldu simdi..

Sadece nefesini hissedebilmeyi düşLerken
..kalbin ellerimdeydi artik..
SıcakLığına rağmen tutmaya calisirken
..korkuyordum ya düşürürsem eLLerimden..

Bir hayal hayata dönüşürken..

..sadece sen ve ben..

SoruLar..

..biLinmezLere doğru ucuyorsun..
..her kanat çırpışındaysa soru işaretlerini topLuyorsun..










[Ne kadar sorun var..?

Neden kendine yeni soruLar ekLeyeceksin ki..]

PeriLer

..göz kapakLarımda periler.
Ben hep bu güzel rüyayı yaşayayım diye.
Bu aşkın rüyası hiç bitmesin diye..

..göz kapakLarımda periLer..
Bu rüyadan hiç uyanmayayım diye..

Aktı tüm maskeLer işte..

Aktı işte tüm maskeLer
Düştü çaLınan tüm bilyeLer..

O iğrenç yüzLer beLirdi.
Patladığını sandığımız ampuLLer yanınca birden,
Gördük herkesin simasını bir bir..

Herşeyin bir yeri bir zamanı varmış dedik,
Bizden çalınanları topladık ve çoğaldık..

Mutluluklarımızı geri aldık.

Demiştim zaten;
"akar belki maskelerde" diye..

Aktı tüm maskeler işte..

ruhum?

..ruhum benden ne kadar uzaktasın şimdi..

ne kadar terk edebildin bedenimi.

kefenim bir gelinlikken neden yalnız bıraktın beni..

beraber yaşamadık mı biz tüm mutlu hüzünlü günleri..?

geciktik

sayende geciktik biz.
ikimizde suçluyuz bu aşkta.
sen gidişini bekledin,
bende seni..

git

bir yanım ceset artık.
..hazırlamalıyım kendimi bu vedaya..
ellerimden kayıp gitmene.
ardına bakmamana..
beni ardında bırakmana..
herşey için geç olmasına.

sen git şimdi düşünmeden hiç birşeyi.
elbet baş edebilirim hüznümle.

gitme demek bencillik olur dememi sakın bekleme..
sen git şimdi düşünmeden bizi..

Kaçmak

Herşey aLt ve üst yine..
..aLtLar üstte - üstLer aLtta..
YoLunu buLmuş gidiyor iken hemde.
Can-ı gönüLden istediğim ne varsa kayıp gider gökyüzümden bir anda..
BaşkaLarının gökyüzü çiçekLerLe doLu iken,
..benim gökyüzüm nadasta..
Tek çağrem bırakıp gitmekse,
..en yakışmayan şey oLur bu bana..
Pes etmek koLay oLsada,
..koLay yoLu seçmedim hiç ben bu hayatta..
Canım bedenimden çıksada, dönmem ben basite sivriLen bu yoLa.
..Ruhsuz mahLukLarLa doLu bu toprağa onLar gibi bir çiçekte diken oLmaya..
Korkak oLsaydım bu zamanda çoktan kaçmıştım koşarak aşk koridorLarında..
HeLe ki hiç bir vakit peder oLmazdım aşkın kiLisesindeki günah çıkartmaLarda..!

Tek KişiLik

AnLatıLan nameLer boşuna..

Ben dinLemem kendimden başka..

..sadece biraz kendim varım..

sen yoksun.. o yok..

kimse yok..

ışık yok..

ses yok..

dalgalar yok..

denizin de hiç olmadı..

dünyamda sana ait bir aşk yok..

Sen oLamazsın a-şık..!

Olursam bir ben oLurum..

Benim aşkım da oLamaz fazLaLık..

Her daim çift karakterLi benLe tek kişiLik..!

Neden

yıkmaya

çalışıyorsunuz

içimdeki

tanrıcıLığı

..?

Muamma..

Kendini inandırdığın zaman birşeyler daha kolaydır.
Ama korktuğunda gerçekLerden inkar etmek daha akLa yatandır..

Yinede kemirir içini ama yaLan kahkahaLarLa örtersin üstünü.

Kefene sarmaya çaLışırsın,
Gömersin.
..halbuki başaramassın..

Gerçek; İnkar etsende, yaLanLasanda peşini bırakmayandır.

Yakandan ayrıLmayacak, peşinden asLa düşmeyecek bir düşman gibidir.

AsıL başarıysa bunu inkar etmemektir.
KorkuLarının arkasına sakLanmamaktır.

YapabiLirsen ne a-la
Yapamassan küçük bir mu-amma..!

Aşk yok Mantık Yok

Bazen daLar gider durduk yere
Bazen sessizLiğine gömer haykırışLarını.
SöyLemek istediği bir çok şey,
..korktuğu tek şey..
Oysaki kazanacağı tekken
..kaybedeceği fazLadır..
FazLa oLanLar yer yer önemsiz oLsada yürek acıtır..
Çok şeyden vazgeçip, onLara bedeL birşey buLmak zordur.
KaLp yap desede akıL durdurur.
Çünkü aşkın oLduğu yerde mantık,
Mantığın oLduğu yerde aşk yoktur..

(Ararken orda oLmamıştır..)

Seç Birini

Ya bağıra çağıra kırarsın herkesi,

Yada susup kırarsın kendini..

2 seçeneğin var seç birini..!

BoğuLuyorum..

Tüm neşem gitti işte bak,

Hayatın saçmaLıkLarı arasında..

Sanki derin bir denize düştüm ansızın

PanikLerken yüzemedim bir türLü..

Nefesimi dengeLeyemedim.

..boğuLuyorum tanrım..!

Bu saçmaLıkLar arasında yitiriyorum kendimi git gide..

Bana ben Lazımım bunu her zaman biLsemde,

..boğuLuyorum tanrım..!

Yardım çığLıkLarım sana geLmesede..

..öLüyorum tanrım..!

Yitip gidiyorum..

Akar beLki maskeLerde..

İnsanLarın yüzünden okunuyor yağmurun verdiği endişe.
Hepsi sığınmış bir köşeye,
o sıkıcı rutin hayatlarının gündelik - olağan akışını bozduğu için öfkeli.

Oysa seviyorum ben yağmurLarı.
Yağmurun aLtında durup ısLanırken bedenim
Hiç bir endişe duymadan kucakLıyorum onu..

Diğer insanlar hastaLanmaktan korkar.
Bir biLseLer o beyinLeri doğuştan hasta.

KafaLarının içindeki hastaLık doLup taşmakta..

Belki o zaman çıkarLar yağmura onLarda.

DüşünceLeri arınır en çokta.
AnLamaya başLarLar birşeyLeri.

GiysiLerinin temizLendiği gibi temizLenir ruhLarı, bedenLeri, kirLi bir maskeden oLan yüzLeri..

Ölüm

Üzücü.
Kırıcı.
YaLnızLığa mahkum edici..

Uçurum.
Fırtına.
Son..

İntikam..!

Eriyen bir ateş..
Donduran bir soğuk..

Çağre.
BaşLangıç.
Umut.

Ölüm..!

KeLimeLerin yetersiz kaLdığı,
Kimine göre kutsaL,
Kimine göre anLamsız..

KaranLık

Ben müziğin içinde tek bir melodiyim..
Ben gerçekLerden kaçıp duran biriyim..
Gündüzü biLmeyip sadece geceyi yaşayan kişiyim.

Tüm gün kavramLarımı yitirdim.
SaatLerimi bozup çöpe attım.
Güneşi görmüyor gözLerim.

AydınLığı unuttum.
KaranLıktayım..

Duymak istedikLerim

Açık oLsun istedim herşeyin.
Şeffaf bir "sen" istedim.
Her baktığımda içini görmeye öyLesine aLışmışım ki
Görememenin acısını hissetmeyeyim istedim..

İçin çok doLu biLiyorum.
Bağırmak istiyorsun ama susmak zorunda kaLıyorsun bunuda biLiyorum.

Ama yeter haykır artık içinde ne varsa.
Susmak yakışmıyor ki sana..!

Duymak istedikLerimi sakLama içinde daha fazLa..

5.Pazartesi

Bitsin artık birşeyLer..
..dudağına kondurduğum öpücüğün verdiği his gibi..
ELinde tuttuğun sigara gibi.
GeceLer gündüzLer gibi..
Zora sokar mı günLerin bitişi seni..?

Bizimkisi 5.haftadaki pazartesiydi.
..ve saat 24'de bitti..

Kaosa sürükLemez bu iLişki kimseyi..

Yoktan

Şişede durduğu gibi durmazmış ya alkol hani,
Hayatta içinde durduğu gibi durmuyor yaşamaya başlayınca sen..
..Doğduğun andan itibaren..
Bir nefesle müptelası oluyorsun acının, hazzın..
Bir fırtla çarpar herkes gibi senide hayat.
Sen yaşamaya başladığın andan itibaren düşmez yakandan.
..tüm direnişlerin hiç yoktan..

20 EyLüL'ün Şerefine.. (Ayşe'm'e)

Dünyama geLdiğin günden itibaren bir çok iLerLeme kaydettim.
Sen yerine bir başkası oLsaydı beLki de bir çöpLükte oLurdum.
Bir çok şey oLabiLirdi ama bugün oLduğum kişi oLmazdım bunu biLiyorum.

Acı tatLı günLer.
KavgaLı sakin günLer.
Şen kahkahaLarLa birazcıkta ıslak gözlerLe..

2ydik.
1 oLduk.

Çok dostumuz varken
Biz tek oLduk.

Günler aylar yıllar geçirdik.

KırgınLıkLarımıza rağmen anLamaya çaLıştık.
Birbirimizi üzdüğümüz günLerde üzdüğümüz için 1000 kat üzüLdük.

Bir çok şey yaptık birLikte evet.

En önemLisi de yeri geLdi benim için kendini bi köşeye attın.

Sen, beni benden iyi tanıyan.
Sen, bana benden daha çok değer veren..
Sen, benim için benden daha çok üzüLebiLen..

Herşey için teşekkürLer..
Dünyamda oLduğun için minnettarım sana.

Sakın bırakma beni, düşerim çünkü..
Kimse uzatmaz eLini yerden kaLkmam için biLiorum..

Sırf beni bırakma diye öğrenmiycem asLa yürümeyi (:

Ah unutmadan;
Bir yandan da teşekkürLerim
O dünyaLar güzeLi annene..

Seni bu dünyaya getirdiği için.
Kaderimizin kesişmesini sağLadığı için.
Bana güzeL bir aiLe verdiği için..

İyiki doğdun.
Nice mutLu seneLere birLikte.

Hep oL..

Hep oLalım..!

EksiLmeyeLim..

1 Kalalım..

Kadehimi sana kaLdırıyorum.
SenLi sonsuz güzeLLikLere..

Şerefe.. (:

Azıcık ufacık minicik kaldı..

Birazcık daha..

Azıcık daha şizofrenik hayaLLere ihtiyaç var burada..

O zaman kıracağım duvarLarı..

Yıkacağım dünyayı..

İçimdeki güç o zaman hakim oLacak doğaya..

O zaman yaşanacak en büyük tufan..!

Kıyamet kopacak diyeyim aman..! (:

Bana (:

Beynimden geçenLeri bir yakaLasam..

Ah bir tutabiLsem ucundan..

O zaman anLatacağım seni eninden boyundan..

Çizeceğim portreni

..HarfLer, keLimeLer ve cümLeLerden..

Duydun mu "ben"..?

O zaman anlatacağım herkese kimsin sen..!

İlk karşıLaşma..

Tam 3 sene önceydi son görüşüm seni.
Gidişini söyLemeye tenezzüL etmeden bırakmıştın hani beni.
Hiç hak etmedin içimdeki sevgiyi.
Merak etme anLamam da çok uzun sürmedi (:

Sevdim yinede ben seni.
Yaşattım içimde bu aşkı ama önce gidişini siLmem gerekti.
AsLa dönmeyeceğini biLe biLe bekLedim hep geLmeyişLerini.

GözLerim aradı durdu o iskeLede kaybettiğimi.
Yitirdiğim ruhumdu seninLe birLikte.
İlk aşkım sevdiğim adamdı beni benden koparan.
İlk aşkına eLLerindeyken bir kez oLsun sevdiğini söyLeyememekti içimde uhde kaLan..

Vedalaşamamaktı sana göre zor oLan.
KorkuLarını bastıramamandı sebebin inan..!

Sen bu iLişKiyi yaşamaktan korkan;
..şimdi karşında bunca sene seni görme umuduyLa nefes aLan..

Var mısın herşeyi yaşamaya en baştan..?
Bu defa sana oLan sevgimi hiç saymadan,
..tutabiLir misin kaLbimi düşürüp kırmadan..?

Üstü kapaLı -3-

HayaL bu..
Ama yaşama umudu..
Yaptığım herşeye karşın hak etmesemde beni mutLu eden masumane düşünce..
ÖzLedim işte..!

YıLLardır bastırmaya çaLışsamda içimde

OLMADI..!

Yapamadım nedense..

Sana söyLediğim yaLan büyüttü beni..

Sana söyLediğim yaLanın aLtındakiyLe büyümem gerekti..

Oysa biLmen gerekirdi

1 Kalp barındıramazdı 2'ciyi..

Nasıl oLduda unuttun vazgeçiLmezLiğini..?

NasıL oLduda inandın duyduğunda seni sevmediğimi..?

Keşke hiç bırakmasaydın eLLerimi.
Keşke aLdanmasaydın söyLediğim o yaLanada devam etseydin peşimden girdiğim karanLığa..
Tutup içimdeki o sevdiğin gerçek "ben"i çekip aLsaydın aydınLığa..

O kız seni kendinden de çok sevdi..!

Hayatını karartan gerçeği biLme diye
..seni bir başkasının kollarına itti..

Seni deLicesine severken duyduğun nefreti kaLbinde hissetti..

NasıL oLduda unuttun vazgeçiLmezLiğini..?

NasıL oLduda inandın duyduğunda seni sevmediğini..?

[Kopuk kopuk birşeyLer.. BirLeşmiyor nedense..]

Üstü kapaLı -2-

İşte yıLLar sonra aynı yerde aynı oLmayan benLe..
Senin her akşam geLip oturduğun yerde yaLnızLığa mahkum oLmuş "ben"..
SeninLe yaşadığımız rutin bir günü yaşayan "sensiz ben"..
Neredesin diye sorguLamaktan korkan "ben"..

Şimdi çıkıp geLsen;
Beni her gördüğünde ışıLdayan o gözLerinLe baksan

Ve

"Affettim.." desen..

Üstü kapaLı -1-

Zamansız yaşadığımız ayrıLıkLardı beLkide derinden sarsan bizi..
Sen severken benim duyguLarımı yitmiş gibi göstermemdi sebebi..
BiLemediğin bir "ben"di senden kopmamı gerektiren.
Öğrenmenin acısını yaşama diyeydi terk etmem.
Dönüp baktığımda senLi günLerime masumdu kaLbim, gözLerim, ruhum.
Bugünse içimde bastırmaya çaLıştığım bir sen ve yaşama sarıLmamı sağLayan bahanem..

?

Bu meLankoLi boğuyor beni..!

Tıpkı benim gibi yoruyor mu hayatta seni..?

Yağmur

DüşünceLerimi yağmurLarda sakLıyorum..
DamLa damLa payLaşıyorum insanLarLa.

ÖyLesine hüzün doLu ki içim,
FırtınaLarımı yağmurLarımla koparıyorum..

"Yağmur yağıyor seLLer akıyor..."

İçimde fırtınaLar dur durak biLmiyor..!

Bu mudur..?

"Ben koparım hayattan.
KayboLurum hiç yoktan.
Var olurum bir çoktan.
Ararsın uLaşamazsın sevgime.
SöyLediğim herşey yaLan oLur bir gecede.
Yakar yıkarım dünyanı.
Senin hayaLLerin vardır.
Benim duyguLarım yoktur.
Sen bir güLümseme bekLerken,
Bende saygı yoktur.
Gider o tanıdığın kişi
Gelir yerine tanımadığın biri.
Fark edersin birden iLk oLmadığını.
Sonda oLmayacağını anLarsın.
Uslanmam çünkü ben.
Bana atıLan kazıkLarın acısını çıkarırım senin gibiLerden.
Tek savunmamdır bu;
İstemedim hiç böyLe oLsun,
Ben istemem kimse üzülsün.!
Bazense adice savunurum kendimi.
Açık ve net;
Canım sıkıldı ve alt üst ettim dünyanı evet..!
Bir varım bir yokum evet.
Sen masaLLarı severdin masaLdım senin için.
Ama ben sevmem mutLu sonLarı.
Yakmak yıkmaktır hoşLandığım.
Ve işte yakıp yıktım..
Ettim seni de taLan..
Bende mutLu son budur.."

[Bu mu hayat felsefen..?]

Doğru?

Hayatta yaptığın her şeyi,
..attığın her adımı sorguLamak mıdır doğru..?
Yoksa ardına bakmadan umarsızca yaşamak mıdır..?
Birilerinin öLdürmüş olduğu hisLerinin hayaLetiyLe,
..o varmışcasına doLaşmak ortaLarda..
İnsanLara içinde birşeyLerin kıpırtıLarı olduğunu göstermeye çaLışmak;
..kendini ispatLamak mı?
Yoksa, başkaLarını mutLu etmeye çaLışmak mı..?

Nedir doğru?
Bir daha geLmeyecekken bu dünyaya başkaLarını düşünerek mi yaşamak;
..yoksa ahmakLığı bir kenara bırakıp benciLLiğinin dibine vurmak mı..?

Peki;

1Kişi mutLu oLacak diye 1000 kişiyi yıkmak mı dürüstLük..?

KaL-P -9-

Hayattayken mutLuLuğu tadamadıysam onunLa,
..yaşamımı sonLandırmak yakLaştırır mı "aşk"ı bana..?

Duygu ve mantık ne kadar farkLı dünyaLarda yer aLmakta..

Şimdi karşımda iLaç doLu bir şişe..
Kendimi öLdürüyorum "ahmakLığımLa"..
ÖLümüme sebep oLan bu sevda benLe birLikte gider toprağa.

Göz yaşLarın ısLatır beLki mezarımı,
..o zaman yeşeririm uLaşırım bende sana..!

KaL-P -8-

PayLaşmak mıdır "aşk" taptığını başkaLarıyLa..
Onun mutLuLuğunu sağLayabiLmek adına susup sevişmesini seyretmek midir acı çekerek..?
Gururunu hiçe sayarak.

Tam yanımda bir başkasıyLa ve siLahım masamda..

İçinde 2 mermi.

Ama sadece 1'i bana..

KaL-P -7-

Bedenimi tesLim etmeme değmeyecek kadar acımasız ve yıkıcı "aşk"..

Göz yaşLarıma ve darmadağın oLuşuma aLdırmayacak kadar umarsız "aşk"...

Gurursa yerLe yeksan..!

[Tatmin oLuşunun verdiği rahatLıkLa yatakta uyurken o; makyajı ağLamaktan akmış, gözLeri kan çanağına dönmüş, pişmanLığının dibine vurmakta kız..!]

[Ayak ucunda darmadağınık durmakta.. HıçkırıkLarına boğuLa boğuLa..]

KaL-P -6-

Dünya toz pembe.
Tıpkı benim gibi.
KaLbimin atışının gerçekLiği kadar,
Toz pembe hayaL...

[Pembe eLbise etekLeri uçuşan ve beyaz ayakkabıLar.. Mavi gözLer beLirgin. Pembe yanakLar. Bir eLde kaLp diğerinde baLonLar. Pembe ve beyaz baLonLar...]

YoL

Kendimi oradan oraya savurmaya,
..içimdeki çığLıkLarı dağıtmaya,
..kendi bildiğimi okumaya gidiyorum.

Sanaysa bu kararsız ve çeLişkiLi hayatında başarıLar diLiyorum..!

Umarım doğruyu buLur beni yanıLtırsın.

[ve tıkadım kuLakLarımı, kapadım gözLerimi. Seni duymuyor, görmüyorum..]

HoşçakaL tanrım..

Doum günüm..!

ya bilmiorum ama
hani büyüyoruz hepimiz
hayat daha zorlaşıor
ben açıkcası her doum gününde oturup gözleri şişene kadar ağlayan bi insanım
neden büyüyorum die (:
bi yandanda hayatı çözmeye başlamak güsel..
kendine bi yön verebildiği görmek
insanları tanıyabilicek duruma gelmek..
ve bu yüzden de birşeylere net kararlar verebilmek...

bir senem daha gitti işte..

son 4 günüm..
4 gün sonra yeni bir seneye başlıyor ömrüm..
belki son demlerini yaşayacak
belkide daha çok seneler geride bırakacak bilmiyorum..

5 eyLüL..!

iyiki doğdum..

?

ardıma dönüp bakarsam birşeyLerin yerinde oLmadığını görücem..
bunları yitirmeyi başaran kişi değilim..
suçlu olduğum yerler vardır illaki.
ama tamamen suçlu değilim.

bir şeyler değişiyor..
zaman değişiyor..
insanlar değişiyor..

yaptığın şeylerden hangisini yargıladım söyler misin..?
hangi yaptığına yanlış dedim en önemli döneminde..

birşeyleri kendin gör die sustum ben.
birşeyleri sen gör ki anla.
ama denemedin bile..
kendinde ki değişimi göremedin ki.

dünyanı kapattın..
tek bir şeye odaklandın.

yapman gereken bu tamam.
ama böle bi durumda olsam senin davrandığın gibi davranmazdım.

insanlar ne yazıkki her zaman olmaları gereken yerlerde olamıyorlar.
sen hep olman gereken yerde miydin..?

beni anladığını haykırıp dururken bunu düşündün mü hiç..?
artık ne gözlerim eskisi gibi görüor,
ne de kalemim eskisi gibi akıcı yazabilior..

sebebini düşündün mü..?

beni tüketen insanların yanındayım sana göre..
"bana ne yapmam gerektiği söyleyen insanlar.."

birşeyleri hep atlıyorsun.
birşeyleri hep es geçiyorsun.

ya ben çok düşünceliyim ya da olması gerekeni yapıyorsun.
silip atamıorum kimseyi bir köşeye işte.
olmuor.
canım acıyor.

birşeylerden korktuğum için yokum dimi sana göre.
yada işime gelmediği için...

evet şu an korktuğum tek bir şey var,
bu ne dünyaya eskisi gibi bakamadığımı kabul etmek,
ne de hayatı eskisi gibi anlatamadığımı görmek..!

bu sadece ardıma dönüp baktığmda olması gerekenleri orda görememek..

sende bana bundan yakınmadın mı..?
yanımda yoktun demedin mi.?

yanında olamadım dimi..
bu seferde yanında olamadım..

kendimle olan mücadelemde sen yanımda mıydın..?

(:

Kapatıyorum gözLerimi şimdi..
İçimden 10 a kadar sayıyorum.

GözLerimi açtığımda yok oL dünya..!

Yok oL ki huzura varayım..

Ben'im ...

Benim kanatLarım yıLdızLardan..
GözLerim topraktan..
Kalbim yanardağların lavlarından..

Benim yıLdızLarımın rengi gök kuşağından..

DüşünceLerimin derinLiği sonsuzLuğun içinde yaşadığımdan..

Attığım kahkahaLar güçLü oLduğumu göstermeye çalıştığımdan.

SevgiLerim acıya oLan hayranLığımdan..

Terk ediLişLerim "fazLa" oLduğumdan..

MutLuLukLarım hep baLondan..!

....


Benim yaşama sebebim tanrıya oLan inadımdan.(!)


[sen ne sanmıştın (: ]




...

Bu da bir masalmış..

Öldürmeye çalışırmış birşeyleri
Herşeyi öylesine hayattan beklemiş ki
Bunu kendi yapmak istemiş
Elinden tek gelen buymuş çünkü..
Hiç yapıcı olamamış ki..
Onun suçumuymuş onu bile bilememiş hiç..
Belkide çocukluğunda yaşadıkları,
Belki gençliğinde ki kırıkları..

Sebebini göremeyecek kadar körmüş..
Söylenenleri duyamayacak kadar sağır olmuş..

Tüm yaşananların sorumluluğunu üzerine almaktan öylesine korkmuş ki
Çözümü kaçmakta bulmuş..

Bilmediği diyarlara,
Bilmediği gönüllere konmuş..

Bu da bir masalmış işte..

Sonu mutlumuymuş değilmiymiş kimse bilememiş..

GiT (Me)

Yıkık dökük bir "İstanbuL" var ardında.
KaranLık bir haLiç..
Tüm görkemini kaybetmiş bir şehir.
Bir depremin yıkabiLeceği kadar yıktın beni..
Bir çocuğun bir odayı dağıtabiLeceği kadar darmadağın ettin.
ToparLayabiLeceğim kadar toparLadım..
Ayakta durabiLeceğim kadar durdum işte gücüm yettiğince..
Gidişinin ardından mümkün olduğunca akıttım göz yaşLarımı günahLarın kadar..
HıçkırıkLara boğuLa boğuLa..
Nefes aLamayacak duruma geLene dek..
Sense gitme dememi bekLedin beLkide.
Ama demedim..
Gurur değiLdi bu yaptığım,
GururLa pek işim oLmazdı biLirsin..
Sadece senLe oLmayacağını biLdiğimden hapsettim kendimi sensizLiğe..!

....

AsLa senin senfoninde bir nota oLamadım..

Bana ayıracak hiç zamanın da yoktu..

Oysaki zaman senin yanında zamansızLaşıyordu.
BirşeyLerde anLam aramaya gerek yoktu..
Sen oLduğu gibi yaşıyordun..
Bende oLduğum gibi sendeydim..!

Sessizdin..

Senin sessizLiğinde tanrının sesLeri vardı..
Senin sessizLiğinde tanrıya sitem vardı..
Senin sessizLiğinde tanrıyLa senin kavgan vardı..!

Hayata bakış açında hiç değişme yoktu..
Hep korkarak yakLaşıyordun dünyaya..
YaşadıkLarının acısını içinde sakLayarak...

İzin verseydin dokunurdum ruhuna..!

Dün..

Unut hadi dün geceyi..
Unut bugünü, yarını..
Yaşanmadı farzet..
PayLaştıkLarını siL hafızandan
Bana acı çektiricek herşeyi siL..
YoLuna devam et..
Bir hiç oLayım senin için..
Bir hayaLet...

En son bir gece karanLığında gördüğün ardından yok oLan bir ceset..

Bos Ev

"Bomboş kaLdı işte ardından..
EşyaLarıda yakıp küL ettim seni tükettiğim gibi..
Hiç birşey bıraktığın gibi değiL..
Tıpkı ben gibi duman..!"

Vurgun

DaLgaLarım kıyıya vururken tatmin oLuşunun çığLıkLarını bastırabiLmek için dahada fazLa dövdüm kumsaLı..!
Sen orada duran bir tekneydin ve ben sana uLaşmaya çaLışan bir deniz...
Sen sadece canın çektiğinde gelirken bana, ben hep seninLe bütünLeşmei düşLerdim..!
DüşLerimin içinde kayboLur duruLurdum..
ÖzLemin doruğundaysa deLiye vururdum kendimi adeta..
Sensiz anLamsızdım..
Sonsuz bir su sadece..
İçi dışı boş..
Sen istediğin tüm denizLere açıLabiLirken ben sadece sana mahkum yaşardım..
Sense başka denizLerde zevkin doruk noktasındaydın..
1 geLişin 1000 gidişini unuttururdu bana..
Oysa senin haricinde de bir dünya vardı ama..
Sonsuz bir denizdim fakat tek bir şeye adamıştım kendimi..
YağmurLarLa karışıp dururdum..
Göz yaşLarımı yağmurLarLa yoğururdum sensizLiğimde..
Ve işte şimdi tatmin oLuşunun çığLıkLarıyLa aLabora oLdun..
Bense istemeye istemeye mezarın oLdum..!
Aşkının derinLikLerindeyken kendi denizimde yediğim vurgundun..!

15 08 07

Bazı anlar vardır zaman tüm hızıyla akıp giderken birden dünya durur.
Karanlıktasındır ve görebildiğin çok az şey vardır.
Görmek istediğin çok çok çok az şey vardır.
İçine dolan huzur bambaşkadır.
Unutulur birçok şey kim olduğun nerde olduğun..
Hiçbir önemi yoktur artık.
Bambaşka bir sayfa açılır dünyan durunca..
O an için mükemmel bir saflığı vardır o sayfanın.
Sana bir lütuftur bu.
Elindekinin kıymetini bilirsen eğer sayfa utluluklarla dolar taşar.
Yanlış yoldaysan eğer sayfa is karasına dönüşür yıpranıp gider.
Bir sen kalırsın..
Geride kalan herşey külden ibarettir..!

02.08.08

Hakkında bilmediim gerçekleri öğrendiimde kaydı yıldızın..
Kimi insanlar gördü dilek tuttu avuttu kendini.
Ben kayışını izledim göz yaşlarımla,
Düşüşünü seyrettim..
Güzel hatırlamak varken seni son bir darbe daha vurdun gidişine 5 kala..
Saniyelerle dans edişine tanık oldum..
Bir insanın maziye gömülüşünü izledim içim acıyarak..
Sensiz yaşama alıştırmaya çalışırken kendimi son perdede mutluluğumu alt üst edişini izledim.
Öldürdün benide giderken ama gömmedin attın bir kenara..
Senin için bu kadar mı yoktum,
Senin için bu kadar mı hiçtim bilmem..
Sen benim için mükemmeldin.
Senin için dökülen göz yaşı bile güzeldi.
Sensiz geçen gecelerde saçlarımı okşadığını düşünmek,
Nefesini hissetmenin nasıl bir duygu olduğunu hatırlamaya çalışmak,
VarLığında dikkat etmediğim bir çok şeyin nasıl olduğunu hayal etmek..
Ayakta tutan bunlarken beni, gözümden düşüşünü izledim işte..
Ardından bakakaldım..
Yıldızlara dokunamazsın çünkü..
Ellerinden kayıp giderler..
Bu nedenle sanada gitme diemedim işte..

Yalandan dünya kuranLara güLe güLe..

Bir kararın bir insan için ancak bu kadar doğru olabilceği gerçeğini canının acısından fark edememek,
Ve gerçekLerin bir şekilde karşına çıkmasıyLa suratına bir tokat gibi oturması..
Ben üzüLürken yaptığım şeyden, o sanki bunu bekLiormuşcasına hamLeLer yapmaya başLaınca
GaLiba doğru yaptım diyebiLior insan..
ŞaşırtıorLar etrafındaki insanLar seni bir bir..
En ummadığın biLe düşürüveriyor seni bi an da gözLeri kapaLı..
Sen düşerkense o da gözünden düşüveriyor işte..
KarşıLıkLı herşey bu hayatta..
Korkunç ama gerçek ne yazık ki..
Herşein var bir karşıLığı.
Sevmenin, nefretin, ayrıLığın, aşkın..
Hepsinin bir bedeLi var ödenmesi gereken..
Sen istediğin kadar sesini çıkarma,
İstediğin kadar susup seyret dünyayı
Sana beLLi etmeden dönen çok şey oLuor hayatta..
Herşey o kadar basitLeşmiş ki oysa
Nasıl göremedim bunca şei die düşünüyorsun..
Oysa "Seni seviyorum" cümLesi biLe o kadar düşmüş ki..
Gerçeğine zor rastlıor insanLar..

Zoru başaranLarsa ÖLümsüz oLuor adeta...



öLümsüz oLabiLirmiyim biLmiorum ama
Hak etmeyenLere verdiğim sevgiden ötürü pişmanLık duymayacağım asLa..


Hadi üzün şimdi beni,
Hadi daha da kırın..
Paramparçaım zaten nereye kadar böLebiLirsiniz ki..?

AsLa azaLmayacak gücüm istediğiniz kadar vursanızda..
Hep dimdik ayakta oLucam size inat..!

Yaşadığım onca şeyden sonra attığınız kazıkLar,
Söylediğiniz yaLandan seni seviyorumLar
ÖLdürmez beni..!
Daha da güçLendirir unutmaın..
Ne gördünüz ki şu dünyada attığınız kazıkLardan başka..?

























Dip Not oLsun buda size;

(Bana yapıLanLarı eLbet düzeLtirim
Ama küçük beyinLerinizi asLa büyüLtemiyceksiniz..
Siz aynı kapasitedeyken, ben tepeye uLaşmış oLucam ne yazıkki..
Ruhumu temizLerken tüm pisLikLer sizin üzerinize doğru geLmeye başLıycak..
Ben kendimi arındırırken, sizLer yaptıkLarınızın azabından asLa kurtuLamayacaksınız..!
Şimdi devam edin oyunLarınıza, kendin yaLan dünyanız dönsün dursun..
Benim dünyam artık daha hızLı dönüor, hemde pırıL pırıL..)

SeLametLe...

....

İhtiyaç duyduğun anda bir kimse olmaz etrafında..
Hepsi arkasını dönüp gitmeden önce bir bıcak saplar sırtına..
Çektiğin acılar içinde patlar
Paylaşmak istediğin üzüntülerin, sevinçlerin, göz yaşların midende sancılar yaratır.
Beyninde şimşekler çakar..
Göz yaşların seni boğarcasına akmaya başlar..
Nafiledir..
Sen türlü türlü acıları çekerken kimsenin umrunda değilsindir.
Düştüğün yerden kaldırılmayı beklerken öğrenirsin kendin kalkmayı..
Kimse el uzatmaz..
Başkalarına inat verdiğin kararlar engeller nefes almanı.
Pişmanlıktan kıvranır durursun..
Çözemezsin düğümleri tıkanırsın..
Yukarıda hayat var bilirsin ama bir türlü yükselemezsin..
Git gide gömülürsün toprağın içine..
Küreklerle toprak atarlar üstün örtülsün die.
Gözlerini kapamak istemezsin korkarsın ordaki kırmızı karanlıktan..
Güvenin kırılır, umutların yiter..
Paramparça olursun..
Acı çekmek kuvvetlendirir belki beni, çıkarım bende gökyüzüne dersin..
Göz yaşlarını akıtırsın toprağa belki de filizlenir tekrar ümitlerin..
Kendini teselli edip yalanlarla kandırırsın..
İnandırırsın kendini tüm bunlara..
Yapay mutluluklar yaratmaya çalışırsınEn gerçek acılarını dindirsin diye..
Oysaki giderek kum taneleri gibi dağılıp uçarsın..

Kimsesiz...

Takvim yaprakLarı koptukça kopuyorsun sende bir bir..
HayaLin neydi ve gerçekLer ne oLdu die sorguLarken insanLarı,
Kendini unuttuğunu fark ediyorsun..
Hayat bir sıfır öndedir sana karşı doğduun günden beri..
Her zaman gol atmak için fırsat koLLar zaten..
Senin biticeğin güne kadar sırıtır sana..
Nefes aLamayacağın güne kadar..!

Kimsesiz kaLmış gibi hissedersin kendini..
BeLirsiz bir huzur varken içinde,
Koparıp aLırLar onu..
Bir daha haber aLamayacağın uzak diyarLara götürürLer..

Yüzündeki renk soLar... Sararırsın..!

MutLuLukLarın bir çoğu yaLanmış..
Sen büyürken "yaLanLarLa" büyürmüş seninLe mutLuLuk..
Sen büyüdükçe yaLnızLık sararmış etrafını..
Ve mutLuLuğada yaLan buLaştığını görmeye başLarsın etrafındaki çember yok oLdukça..

Tanrım, Bu sadece sana..!

Mümkünatı yok sanırım hisLerin karşıLıkLı oLmasının,
BirşeyLer var ki engeLLior aynı anda aynı duyguLarı hissetmei..!
Bir noktadan sonra tükenior insanın içinde ki o AŞK KIPIRTISI..!
Bitiveriyor herşey, sönüyor ateşi..
Sen tam bitti derken canın acımaya başLıor nedensiz..
Bitmişti ama diyorsun.. Hani bitmişti..?
KimLer için neLer hissettiysen bitmek biLmior..!
HatırLıorsun bazen güLümseyerek, bazen üzüLerek..
İçin buruk bir şekiLde doLaşıorsun onunLa doLaştığın yerLeri..
HatırLamak güseLdir demişti oysaki..
HatırLamak acı vermeye başLıor oysaki sana...
Sen onu hatırLadığın an da beLkide o başkasıyLa aynı yatakta..
Sen sabahLarken o tatmin oLuşunun mutLuLuğunda..
HatırLamak bu yüzden acı vermeye başLıor sana..!

Unutamazsın, kopamazsın ne kadar UZAK oLsada..
İçin rahat bir şekiLde uyu artık masaLLarda..
Bir gün geLecek ve sana yaptıkLarını yaşayacak nasıL oLsa..!

Biter mi..?

Şizofrenik hayaLLer mutLu ediorsa insanı
Neden hor görüLürLer dier insanLar tarafından..
Kendi dünyam içinde yarattığım dürüstLüğü
Nie inkar eder ki dier insanLar dışarıdan..

GözLerinin içine bakıpta konuşuorum insanLarLa
BeLki anLarda hissederLer içimdekiLeri..

SıraseLviLerde ki o tatLı şarapLarLa doLu yerdeki
O tatLı insanLarın anLattıkLarı kadar yaşamadıysam biLe hayatı
Az bucuk ta oLsa anLıorum bende insanLarı..

Bir gün geLirde anLarLar mı beni de tanrım..?
O paranoyak aşkLarı bize anLatan adamLarı anLadığımız kadar..
O paranoyak aşkLarı yaşayarak hissettiğimiz kadar acır mı onLarında canı..?

Artık görmüyor gözLerim hiç bir yeri hiç bir detayı..
Hiç bir kare mutLu etmior beni..
BoşLukLara daLıp gitmek yordu beni..
İçimde ki o tıLsımLı mutLuLuk yok OLdu gitti sanki..
Yüzümdeki güLümseme sahteLeşti..



Hayatım hep hayaLLerLe geçecekse,
BıraksınLar da kurayım şizofrenik hayaLLerimi..!

Karmaşık..

Karmaşık oyunLar içerisinde yine akLım..
Karıştı birşeyLere şimdide çıkamıor içinden..
Hangi yön doğru bir biLsem
Hiç ardıma bakmadan dönüp gidicem..
Eski bir pusuLa var cebimde,
Bir de bir kaç aşk bozukluğu..
Savursam diyorum çıkartıp cebimden
Ya neyLe avuturum kendimi onLar oLmadan..
Ürperiorum yaLnızLık geLince akLıma..
Korkuorum işte deLicesine..
Halbu ki öLümden korkmam böyLesine..

Eninde sonunda yapayaLnız kaLıcam biLiorum..
Aşk yanımda hiç oLmadı ki..
Ter edip gittiLer beni birer birer
GözLerim yaşLı bakakaLdım hep arkaLarından..
Giden hep aşk oLdu, kaLan hep ben oLdum..

Şimdi yine gidicek biLiorum..
AkLımın karmaşık kutuLarından birini seçicem..
çıp oynıycam içinden çıkan oyuncakLarLa..
Ta ki benden sıkıLıp gidene kadar..

Sonra bir kutu daha..

Babam..!

Cennetin yıLdızLar oLsun...
DüşünceLerin boşLukLardan uzak,
Kalbinse bizLe doLsun..

OLduğun yerde yüzündeki o hınzır güLümseme hiç eksik oLmasın..
SevdikLerinin kaLbinde oLduğun gerçeği akLından hiç çıkmasın...
Ardında bıraktıkLarının pişmanLıkLarı üzmesin seni,
KırgınLıkLarın hep bir kenarda kaLsın..
KaLbin bu dünyada durmuş oLsada orda her daim sevgiyLe atsın..
Hepimiz yanına geLicez bir gün bunun içindeki heyecanı hiç bitmesin..
Emin oL ki oLduğun yer bizim buLunduğumuzdan çok daha güzeL..
Tek bir nefes biLe aLmak istemezken sensiz,
Tam 7 yıLdır istemeden uyanıyorum sabahLara mutsuz..
İçim hep buruk, sensizlik hep souk..

Pazar günLerini sevmezken çocukken, şimdi o günLeri arar oLdum..

KaLbindeki yerimi tüketmeyeyim diye çırpınırken ben
Üst üste çok hata yaptım biliyorum..
Beni sensiz rüyaLara mahkum bırakma diye çok ağLadım..
Affet beni olur mu..?


Paputa,
Sen yokken tadım tuzum yok..
Sen yokken hayat yok..!

...

...
Onunda hayalleri sevgileri aşkları
Gözlerinden süzülen yağmur damlaları
Kalbinden akan kırıklarının kanları vardı…
Yıkılan hayallerinin sorumlularını
Gözlerindeki maviliğin sönmesine neden olanları
Bulup yok etme isteği vardı..
Hıncını duvarlarından yumruklarıyla alır,
Hüznünü kırdığı duvarlarına yaslanarak akıtırdı…
Küçücüktü belki ama onunda bir kalbi vardı…
...

Yok olan kanatlarım...

Parçalanıyordu kanatlarım..
Uçmak özgürlük demekti benim için..
Kaybediyordum özgürlüğümü
Kanatlarımdaki renk renk tüyler dökülüyordu bir bir..
En çok da beyazlarım gidiyordu..
Şaşkınlığıma karışıyordu göz yaşlarım
Acım bir yanımda duruyordu bana gülerek..
Canımı çok acıtıyordu parçalarım bir bir düşerek..
Uçmak özgürlüktü benim için..
Özgürlüğümü yitirdim..!
Benliğimi kaybettim..
Sensizliğime yenildim…!

Faili Meçhul'müş..

Aynı otobüsün içinde
Ayrı koltuklarda seyehat eder gibiydik seninle..
Birbirimizi sanki hiç tanımıyor
Hiç bilmiyor gibiydik…
Senin kafanda başka şeyler
Benim kalbimde farklı hisler…
Mutluluğa ilerlediğimizi düşünüyor, avutuyorduk birbirimizi…
Karanlık sular içerisinde bocalayıp duruyorduk seninle..
Yüzmeyi unuttuk…
Hafızamızı orada yitirdik..
Ayrılığın hiçte umrunda olmadığı kurbanlarıydık..
Bu cinayetin sebebi yoktu..
Boğulduk güya…
Faili meçhul gibi duruyorduk…
Bu kayboluşun hiçbir nedeni yoktu onlara göre…
Yitirdik..
İşte hayat ağzımıza bir parmak bal çalıp zehirledi bizi…
Tükendik..
Nefes alamayacak kadar kapalı bir kara delikteydik..
Hayatın umrunda bile değildik..
Ve birbirimizi alt üst ettik..

HaLiç...

Yarım kalan yaşanmışlıklarım var burda…
Yarım kalan bir başlangıç..
Hayallerimin yönünü değiştiren bir adam..
Tek taraflı bir aşk hikayesi kulaklarımda..
Her geçişimde bu hüzünlü hikayeyi anlatan bir ses…
Mavi suyun üzerinde o zamanlar gülümseyen kızın portresi..
Aynaya baktığımdaysa hıçkırıklara boğularak ağlayan bu yüz..
Gözümdeki yaşlar kurumak bilmedi o tekne kıyıdan ayrıldığından beri…
Bizi ayıran tekne..
Ardından bakakaldığım o tekne…
Yıldızlarımı söndüren veda..
Bir elveda bile demeden giden o adam..
Son bir kez öpemediğim o adam..
Oysa sevgi sırtımı dayadığım yerde atıyordu durmadan..
Aşk ellerimin arasından kayıp gitti..
Ayaklarım bağlandı adeta peşinden koşamadım..
Atlardım o mavi sulara sırf onunla gidebiliyim diye..
Yıllar geçti işte…
Cesaretsizliğim ve gururum belkide beni bitirdi..
İnadım belkide ayırdı..
Şimdi her geçişimde içimden birşeyler kopuyor..
Geçişlerim onun gidişi kadar sessiz oluyor..
İçten pazarlıklı…
Adice..
Eskiden masmavi olan o sular tekne kıyıdan ayrıldıktan sonra kararıyor…
Yıldızlarım bir bir düşmeye başlıyorlar..
Gökyüzüm hüzünle sevişiyor..
Dünya duruyor sanki..
Bense hala o tekneyi ararcasına bakıyorum haliçe…
Dünyamı durduruyorum adeta…
O an’a geri dönebilme umuduyla..
Ardından koşabilme umuduyla..!
Eskiden güzel günleri anımsatırken bana, şimdi zamansız bir yarım kalmışlığın anımsatıcısı…
Haliç…
Hayatımın bittiği nokta…

Yıl - dızlar'm..

Dar bir koridordu yürüdüğüm..
Sonunda bir kapı olabilceği umuduyla ilerledim..
Gönül koydum bu yola..
Damla damla akıtırken göz yaşlarımı
Dünümü düşündüm..
Düşlerimi düşündüm..
Yitirdiklerimi anımsadım..
Şimşekler çaktıkça şiddetlendi acılarım..
Kanadı yüreğim..
Kanadı kalbim..
Yaşadıklarımın biri bitmeden diğerleri başladı..
Kırgınlıklarım bitmeden yenileri eklendi..
Hayata yorgun kırgın devam ettim..
Sanki o koridorda hiç ilerlemiyordum..
Sanki o koridorda hiç yol kat edemiyordum..
Uzun...
Sonu gözükmüyen bir karanlık..
Düşe kalka ilerliyordum bu yolda..
Yorgunluğum yüzümden okunuyordu..
İnatçıydım..
Kinimi yok etmeden, kırgınlıklarımı unutmadan sonuca varıcaktım..
Kan revan içinde kalsamda..
Bedenim ruhumu kaybetsede..
Kaybolan ruhumu bir daha bulamıycak olsamda ilerliycektim..

Sonu gelmeyen bir yolculuktu bu çıktığım..
Sevdiklerimi bir daha asla göremiycektim..
Kendimi mahkum ettiğim yalnızlıktan asla kurtulamıycaktım..
Ölüm burnumun ucunda duracaktı hep ve beni asla bırakmayacaktı..
Kan kokusu diğer kokuları almamı engelleyecekti hep..

Ordaki karanlığın içinde yok olup gidecektim..
Sonunu bile bile yola devam edecektim..!

Öz..

Uzaklara döndürdüm yolumu..
Ateşler bekliyor uzaklarda beni..
Susuz bir diyar var..
Cehennemi andıran bir ülke..
Ben ve şeytanlarım var..
Kölelerin diyarı orası..
Kölelerin kral olduğu bir diyar..
Güneşten daha da sıcak..
İnsanların soukluğundan eser bırakmayacak,
Kibirin, nefretin, öfkenin kol gezdiği ülkem..
İyilik denen şeyin kötülükten ibaret olduğu cennetim..
Tüm kötülükler kanatlarımın altında...
Artık özümdeim..
Kimseye göstermediğim yüzümdeyim..

'_'

herkesin kendince bir inancı vardır..
herkesin inancı kendince doğrudur..
insanların inançlarını küçümsemekse ahmaklıktır..!

Mışş...

duvarları varmış kapanıp ağladığı..
düşleri varmış yalnızlığında sığındığı..
üşümüş elleri varmış ısıtabileceklere ulaşamayan..
göz yaşları varmış akıttığında tüm pislikleri silip yok eden..

her masalda bir kötü üvey anne, bir kral ve bir prens varmış..
ama bu masalda bunların hiç biri yokmuş..
zaten kızda prenses falan değilmiş..

iyilik timsali bir insan mı..?
hayır asla öyle biri olmamış..

cadı mı..?
asla o kadar da kirlenmemiş..

mutluluğu ararken yapılabilcek bir çok şeyi yapmış..
insanları kırmış, kendini yıkmış, sevdiği uğruna bir çok şeyi feda etmiş..

ama asla mutluluğu yakalayamamış...
üşümüş elleri arasından kayıp gitmiş buz gibi mutluluk...
üşümüş elleri arasında eriyip gitmiş kor gibi mutluluk..

çocukluğunda en çok saklambacı severmiş..
bu yüzden kapanırmış duvarlarına..
saklambaçda duvara kapandığınızda herşey yok olur ya..
o da kötü şeyleri bu şekilde yok ediyormuş işte..


bir varmış bir yokmuş kötülükler..
sıkılmış artık..
yalnızlıktan sıkılmış..
anlamsızlıktan sıkılmış..
etrafındaki salak saçma nesnelerden sıkılmış..

bir o varmış bir o istiyormuş düşlerini..
en yakını eskiden kalma hayalleriymiş..
en uzağı eskiden kalma bir anısıymış..

yağarken yağmurlar göz yaşları hüzünlenirmiş..
suya karışmak isterlermiş..
kendisi alev olup dünyayı yakmak istermiş..

duvarlarına çarpa çarpa büyümek istemiş..
yalnızlığını duvarlarında unuturmuş..
duvarlarının soukluğunu insanların soukluğuna benzetirmiş..

bir tek oraya sığınmış..

göz yaşları sularla karışmış..

düşleri...

düşleri bir varmış bir yokmuş..

-,-,-

Hayatı birbirimize nasıL zorLaştırabiLiriz..?

NasıL yokuş yapabiLiriz..?

NasıL katLanıLmaz bir haLe getirebiLiriz..?
Sanırım bir tek bunLarı düşünüyoruz bu evin içinde..

Hayatımıza biriLeri girdikten sonra unutuyoruz birbirimizi..
KişiLer hayatımızdan çıktıkdan sonra hatırLıyoruz yüzLerimizi..!
Kan bağımızı hiçe sayıyoruz..
Bu kavramı tamamiyLe unutuyoruz..!

Kan bağı..

BöyLe bi kavram var..
Hangimiz önemsiyoruz..
AiLemizi, annemizi, babamızı, kardeşLerimizi..
Hayatımızdaki dier kişiLer için yaptıkLarımızı
AiLemiz için yapıyormuyuz..?
DierLerinin sorunLarı bizLere daha önemLi geLmiyor mu..?
Ama biz kan ı önemseyen insanLardan oLamayız..
Biz duvardan insanLarız..
Hayatımızda önemsemedik böyLe şeyLeri hiç bir zaman..

Annem dışında..

Annem...
Bunca acıyı çekmiş..
Hayatında en çok sevdiği kişiyi sonsuzLuğa kaybetmiş..
Kaybettiği günki göz yaşLarı ve yakarışLarı geLiyor akLıma..
Birde babam varken akşamLarı eL eLe oturdukLarı kare var..
Bir mutLuLuğun onu terk etmesi..!
Ve ondan arda kaLanLarLa yetinmesi..
Ardından çocukLarı...
Ona yapıLabiLcek en düşüncesizce şeyLeri yapan 2 çocuğu..!
YaşatıLmış..
Değerini biLen bir kimse biLe oLmamış..

Ben biLe..

Kendime acıyorum..!

...

Mutlu sonları olamadı bir türlü hayatında..
Beklemedi de zaten hiç bir zaman..
Mutluluk nedir bilmezdi ki..

Sahteydi yaşadığı bir çok şey..
Sevgileri, arkadaşları, ailesi..
Tek gerçek gördükleriydi..
Onu da anlatamazdı kimseye..

Anlayamazlardı..

2ye bölünmüştü adeta ruhu..
2 ayrı insan vardı içinde..
Birisi sevgi dolu diğeri öfke..
Sevgisini içinde bırakırdı hep..
Öfkesini kusardı dışarıya...
Çünkü hak edilenleri vermişti her zaman..

Kimse hayatı boyunca anlayamadı onu..
Neden böyle olduğunu...
Anlatmadıda zaten..
Gerek duymadı..
Kendi kişiliğini hep içine hapsetti..
Dışarıyaysa hak edilenleri verdi...

Işığının uzandığı koridorda ağladı..
Ağladı...
Göz yaşları bir bir yere düştükçe
Topraktan çıkan kuru dalları büyüttü..

Konuşurdu sürekli kendi kendine..
Birşeyler anlatırdı..
Şizofren dediler..
Deli dediler..
O hiç birine aldırmadı..

Kendi kendine anlatır dururdu gördüklerini..
Daha iyi anlasın zihnine kazınsın diye çabalardı..

Onlar gibi değildi..
Herkesden farklıydı..
Çok yadırgandı..

Şizofrendi..
Deliydi..

Fakat Ondaki sıcacık yürek diğerlerinde hiç bulunmayacaktı...
Işığının altında yapayalnızda olsa diğerleri gibi kalabalıkta yalnız kalmayacaktı..
Yüreğinde biriktirdiği o sevgi tohumlarını asla ekmeyecekti o kuru toprağa..

Sahte olan onların aldığı nefesti aslında..
Ama asla fark edemeyeceklerdi..

Göz yaşları tüm dünyayı kaplayanadek kimse ne olduğunu hiç bilmeyecekti..

[Anlam aramaya gerek yok sadece öylesine.. Birşey anlatmadım çünkü..]
[Tıpkı Andy Warhol'un yaptığı gibi...]

Ca'nıM

Yorgunum..
Uzanıp yatağıma kapasam gözlerimi sonsuza..
Dinlenirmiyim..?

Yoruldum..
Düşüncesiz insanlar,
Vurdumduymaz kişilikler,
Ve benim boka dönmüş kafam..

Dünyayı bu kadar umursamak gerekiyor mu gerçekten..
Yoksa fazla mı dikkate alıyorum herşeyi.

Kusursuzluk..!
Kusursuz nasıl olunur ki..?

Hayat şaka gibi zaten..
Bir de üstüne bir dünya saçma insan örneği.
Hepsi mi bulur bi insanı..
Bilemedim..

Sıkıldım artık dünyadan hayattan yaşamaktan nefes almaktan üzülmekten sevinmekten..
Sıkıldım işte istemiyorum..
Kendime yaptıklarımdan sıkıldım..

Biri "dur" dese..
"Herşey düzelicek bir sihirli değnekle..
Kapat şimdi gözlerini..
Dile tüm istediklerini.."

Çok değil bir nefes istiycem..
Çok değil bir hayat istiycem..

Saçmalıklardan uzak..
Tek başıma..
Ben..
Sadece ben..

Neyim kaldı ki benden başka..?
Neyim kaldı ellerimde şu canımdan başka..?

...

Beni benden en çok nefret ettiren şey yanLış anLaşıLmış oLmam...

"Ah insanLar..

Bazen hiç anLamıyorLar.."

Üstad hep bunu söyLerdi bana..

Paputa...

Hala o ufak kızınım ben senin...
Bir kez oLsun rüyaLarımda göriyim seni..
Bir kez oLsun gül bana..
Bari rüyaLarımda beni senden mahrum bırakma..
AlelaceLe çekip gittin.
Ardında bir sürü göz yaşı bırakıpta..
Ben küçüktüm be baba...
Şaka yaptığını sandım
Tıpkı yaptığın şakalar gibi birşey sandım bunuda..
Bekledim günlerce şimdi kapıdan giriceksin diye..
Artık kapının karşısında oturamıyorum baba..
Artık kapı açıLdığında heyecanLa atmıyor ki kaLbim
Seneler geçti aLışamadım yokLuğuna..
Kokun gitmediki hiç bir zaman odaLardan..
Kokun hiç ayrıLmadı kıyafetLerinden..
Bütün resimLerinde güLümsüyorsun hala..
Bütün resimLerinde varsın haLa..
Ama evin içinde, odaLarda kahkahaLarın yok ki babam..
YokLuğunda çok şey kaçırdın..
Bir çok kişinin seninLe payLaşmak istediği sevinçLeri oLdu..
Hepsinde senin adın geçti..
Hepsinde seni andık..
Paputa,
Sen anıyormusun bizi..?



Kışı sevmiyorum artık..
Kar tatiLLerini, pazar günLerini sevmiyorum..
SeninLe oturduğumuz o cam kenarını sevmiyorum..
Sensiz tadı çıkmıyor hiç birşeyin paputa..!
Beni küçükken sırf rahat oynıyım die gece 12 de götürdüğün parkın önünden biLe geçmiyorum artık..
Keşke yine küçük oLsam elimde kovaLarımLa gidebilsek o parka ellerinden tuta tuta...
Çok erken bırakmadınmı beni bu dünyada gözümden akan yaşLarLa..?

Aşk..

AyrıLık..

Çözüm deiL..

Kaçış hiç deiL..

SinirLenince gözü hiç birşeyi görmeyen biri oLuyorum..

Bunu en iyi biLenLerdensin ruhum..!

SinirLenince yıkıcı oLuyorum..

Bunu en iyi biLenLerdensin aşk..!

Sensizlik..

Acıtır canımı, acıtmaz diyemem..

DayanabiLirim, elbette nefes aLabiLirim..

O acıya her gün "ölüp ölüp" katLanabiLirim..

Ama ben sensiz günLeri tercih etseydim,

Ayrılık o zaman çözüm oLurdu..

Sana veremicek cevapLarım oLsaydı,

AyrıLık o zaman kaçış oLurdu..!

Sensiz bir gün düşünmedim..

Sensiz bir sabahı düşünmedim..

Sensiz bir geceyi düşünmedim..

Düşünseydim, 50 kere giderdim..!

Bir gün biticek diye başLamadık..

Bir gün kopucaz diye bakmadık hiç..

Hep el ele olucaz dedik..

Söz verdik..

Ben senin o güLen yüzün oLmadan sabaha günaydın diyemem..

Ben gece yattığımda senin kokun yoksa uyuyamam..

Göz yaşLarım sen siLmiyeceksen eğer neden aksınLar..?

Ruhum..

Sensiz nasıL zevk aLırım hayattan..?

Sensiz nasıl severim yaşamayı..?

KaLbim..

Ben seni bırakamam..

Sensiz bir an düşünemem..

Senin sevgin oLmadan ısınamam..

Işığım..

BiLirsin korkarım karanLıktan..

Bir tek sen varken korkmam..

Aşk,

Seni hep sevdim...

Seni terk edemem...

Elimi tut..

Tut ki düşmiyim boşLukLara..

Tut ki kaLmıyım karanLıkLarda...

SarıL ki üşümiyim souk hayatta...

Başlık'sız...!

"bunu neden yapıyorsun dedi kendine..
neden acı çektiriyorsun mutlu olmak varken.
neden uzaklaşmıyorsun saçmalıklardan..

neden kaçamıyorsun seni mutsuz eden şeylerden..

sil hepsini hayatından
çıkar at..
sana birşey katmıyorlar artık..
sen birşey ifade etmiyorsun onlar için.."

iyice düşündü..
gerçeklerdi bu duydukları..
üzücüydüler belkide ama gerçeklerdi..
"neden" diye sordu kendine..
"gerçektende neden yapıyordum bunu..?"

eLbet bir cevabı vardı..
ama nerede..
çekmecede, dolapta, kitaplarda, sözlüklerde..
araması gereken bir çok yer vardı..
araması ve bulması gereken bir çok cevap vardı..

o yüzden herkes uzak durmalıydı ondan..
ırak..
uzak..
mesafeli..
sessiz...
anlamlı..
anlamlı..
anlamlı..

hayatta herşey anlamlı..
anlamsızlıklar bile..

of..

Yok...

KimseyLe iLgisi yok..

Kendime küstüm..!

Var gücümLe kurtulmaya çalışsamda

yapamadım..

öfkemin köLesi oLdum kendi sarayLarımda...

SatırLarım arasında kayboLdum, bouLdum, sarsıLdım...

Ben benLe çarpıştım..

YıLmadım kaLktım..

Kendimi harcayanadek savaştım..

OLmadı kurtuLamadım..

Kinime öfkeme yenik düştüm...

ayağa kaLktıkça itti birşeyLer beni

yere düştüm..

Kendi sarayımda yerden yere savruLdum..

Gücüme gitti..

Gitti ki devam etmeye çaLıştım..

Yenene kadar, canımdan Olana kadar..

ParçaLanana kadar..

Kendi gücümden korktum..

Kendimi yok ettim..

Beni ben öLdürdüm..

Kendime küstüm..

Gözlerimi kapadım..

Derin bir nefesLe hüzün çektim içime

Yok kendimden kurtuLamadım..

Sustum..

GözLerim kapaLı kaLakaLdım..!

Ses yok, ışık yok, ben yok..

Hiç yok..!

Gibi..

rüzgarlar esiyor

güneş kavuruyor

kanımda zehirler ilerliyor

hayatın çeşitliliğini düşünüyorum

hayal kuruyorum

kendimi başka başka hayal ediyorum

bir sihirli değnek olsaydı

ne dilerdim diye düşünüyorum

yaşamak mı..?

ölmek mi..?

yaşam..

ölüm...

en son ne zaman ayık dolaşmıştım..?

en son ne zaman kanımda alkol olmadan gezmiştim sokaklarda..?

ne zaman alkol ve sigara olmadan nefes almıştım...

bilincim...

yitirdiğim bilincim...

sorularıma cevap ver..!

içimdeki ses de artık yanımda değil sanırım..

o da mı terk etti beni..?

içimdeki ses nerdesin..?

sende mi bırakıp gittin..

göz yaşlarım gibi..

babam gibi..

hayallerim gibi..

umutlarım gibi...

herşey gibi..

Souk...

AlkoL...
Sigara...
Oda...
Işık...







BoşLuk..!







Ardından ne gelicek peki..?


Düşünceler...


Kişiyi dibe vurduran düşünceLer...
Dibe vurdukça gelişip deişen,
Psikolojik bozuklukLar..!

Duymak istedikLerini duyamamak,
Hayata dair korkuLara sahip oLmak
Çözüme uLaşamamak..!

ÖLümün soukLuunu hissetmek
AvuçLarının sıcakLıını yitirmesi
NedenLeri sorgulamak..
Ve tekrar sonuca ulaşamamak..!

Ölüm..
Mutfak çekmecesinde duran bir bıçak kadar yakın...
Kan...
DamarLarında akışını hissedemesende gördüğünde ölüm kadar gerçek...
Acı...
Hissetmemen gerektiğinde var olan, hissetmek istediğinde yok olan bir biLinmez...

Saat...

Tik...


Tak ...


Tik...


Tak...


Ölüme giderken ne kadarda yavaş...

Souk...
Ölüm gerçektende çok souk...

AkLım..
HayatımLa yitirdiğim son parçam...

Benden arda kaLan
Bir sararmış mektup ve bir fotoğraf...
Yerini hiç buLamayan...

SessizLik duruşLarı...

Yüzündeki her bir çizgi,
Kalbindeki her savaşın sebebi..
Kırıklarının sebebi...
Ona rağmen gülümsemesi yeterLi...
Şen kahkahaLarının dünyayı parçaLaması
Onun için hiç deil önemLi..
Dalıp düşünsede gençLiğini
Şikayetçi değil bugününden..
Şikayetçi oLmayacak beLkide yarınından...
Görüp geçirdiği onca şey,
Yaşının ardına gizLenmiş dursada,
Kalbinde kaLan o küçük ama güçLü iyiliği
Herşein önüne geçmeLi..
Sessizliğinin ardında kıyametLer kopsada
Yinede dışa vurmayacaktı biliyorum...
Konuşmaya paylaşmaya ikna olmayacaktı..
Etrafındakileri üzmek onun stili deildi..
Bunca çizginin sebebi deilmiydi zaten
Yaşadıklarını içine atması...
Sessizlik duruşLarı...
Herşeyle tek başına savaşması...
Ve halen daha çok güçlü durması..!

Saygılar ve SevgiLer canım Teyzeme...
Her daim gülümsemesi diLeiyLe...

Dev..

ŞiirLeri severdim bende tıpkı Baba'm gibi...
Tıpkı onun gibi "Nazım'ın şiirLeri"ni...
Onun sevdikLerini sevmek miydi hoşuma giden..
Yoksa onun yokLuunda onun sevgisini devam ettirmek miydi yapmam gereken..?
YapayaLnız kaLdığım odamda bir gökyüzüm var masmavi..
Mor duvarlarımın arasında mavi gökyüzüm..
Bakınca babamın yüzünü gördüğüm...
Ben Nazım şiiri okuduktan sonra parlayan gökyüzüm..
En sevdiği nazım şiiri hangisiydi biLmesemde
O da benim sevdikLerimi sevmişti beLkide...
Onu hatırlatan mısralar var...
Onu hatırlatan bir çok şey var...
Nazımın kırıkları arasında Baba'mı anımsatan çok şey var bende...
Baba'm da bir devdi;
Tıpkı Nazım Hikmet gibi...

RuhsaL

Dar duvarlar arasından çıktı ruhum
Çok can çekişiyorum...
Durmak nedir bilmeden çarpıyor kalbim...
Söküp atmaya yok mecalim...
Bir el uzatmak için girdim bu deliğe
Bin dabe aldım hiç yere...
Şimdi bitiyor tükeniyor canım...
Sonsuz beyazlıkta şahlanır ruhum...
Huzur ister gönlüm..
Bİr ben hiç sen ruhum...
Kendimle çarpışıyorum..!

Dün'ya

Bana oLan kin’in nefesimi kesior
Karşında savunmasız gibi durduğuma bakma
Benim öfkem dağLarı devirmeye yeter
SeninLe başa çıkamıycakmış gibi durduuma bakma
AldanışLarınLa sonunu hazırlamış oLursun yaLnızca
BirşeyLeri sana borçLu oLduğumu düşünüyorum evet
Seni yüceLticek şeyLer değiL bunlar
Önüme koyduğun mesafeLeri
Ulaşamadığım yerLeri
Buz gibi oLuşunun iLikLerimi dondurmasını
DuygusuzLuumun senin Lanet havandan kaynakLanmasını
Sana borçLuyum biLiorum..!
Sen oLmasaydın bu kadar güçLü oLmazdım
Sen oLmasaydın ben var oLamazdım..!
JokerLerin hep sende oLmasından beLLi işte
Bu oyunda şike oLduğu
HakemLer senin tarafını tutuor bariz beLLi
Pişkin pişkin güLüyorsun yüzüme haLen daha
AdaLeti içinde barındırdığını söyLüyor herkez
GüzeL oLduğunu
Herşeyden çok daha güzeL oLduğunu
O kadar adiLsin madem
Neden bir kere biLe güLdürmedin yüzümü
DiğerLeri güLerken hep bir başıma kaLdım şehirLerinde
Sorgun bitti
Cezan kesiLecek
Bundan sonra sen değiL
Ben seninLe oynayacağım milyonLarca kez...
Sana yeniLmiyeceğim asLa dün'ya..!
Bir gün dönmekten sıkıLıp durucaksın unutma..!

An..

hep bir isyan var içimde..
sessiz çığlıklar yükselior içimden gökyüzüne...
sussam...
bildiğimi sandığım şeyler anlatır mı beni..?
peki ya bilmediklerim..?
aldığım nefesler anlatırmı sessizliğimin sebebini...
sebebini merak eden mi var sanki..?
sessiz kalmak..!
cümlelerini yutmak...
konuşmaya çalışırken boazına düğümlenen kelimelerden daha iyi gibi...
dudakLarından döküLemeyen cümLeLer yakıorsa canını...
çözüm oLan tek şey susmak..
bir an..
tek bir an..
gözLerini kapamak dünyaya..
rahatlatırmıydı ruhunu acaba..?

Zehir

içimde nefes almamı engeLLeyen birşeyLer var...
bir türLü kusamadığım öfkeLerim var...
insanların yüzüne vurmak istediğim gerçekLerim var...
sesim çıkmıo...
ne için, kim için sustuğumu akLım aLmıyo...
cümLeLerime sığdıramıyorum zihnimdekiLeri..
kendimden korkuyorum.
kin'imden..
öfkemden..
başkaLarını zehirLemesinden korkuyorum...
daha fazLa içimde kaLdıkça kontroLden çıkmasından...
en çok da YALNIZLIK tan korkuorum...!

yaLnız kaLmak bir hastaLık..
hastaLıın eLine düşmekten korkuyorum...
ona yeniLmekten..
dünyaya yeniLmekten..
ayağa kaLkamamaktan..!

NEFES ALMAK İSTİYORUM..!
Özgürce..!

Ev

aLayLı aLayLı bakarsın dünyaya camdan...
doğduğun evde otururken...
sandaLyenden kaLkıp şöLe bir doLanırsın evi..
en çok nei özLediğini ararsın..
buLmaya çaLışırsın..
annenin sana kızdığı günLer geLir akLına..
o "Yapma..!" dedikçe senin yaptıın şeyLer...
güLümsersin..
kendi odana girersin..
abinLe kavga ettiğin günLer geLir akLına..
bir bir canLanırLar gözünde..
sen konuşmayı öğrendiğinde başLamış kavgaLarınız..
sen susmayı öğrendikçe tükenmeye başLamış bir bir...
sen büyüdükçe azaLmış meğer..
çok iyi abi kardeş oLmuşsunuz..
çok iyi arkadaş oLmuşsunuz...
onun gidiceği gün geLmiş akLına..
gözLerin doLmuş...
sonra saLona dönersin tekrar...
babanı apar topar eve getirdikLeri gün geLir akLına..
onun hasta bi şekiLde o koLtukta yatışı...
senin odaya kaçıp kaçıp ağLaman..
gözyaşLarını siLip karşısına gittiğinde güLümsemen gerektiğini hatırLadıkca canının acıyışı...
onu götürürLerken hep kendini teseLLi etmen geri döneceğini biLdiğini söLeyerek...
o gün bu evden son çıkışı oLduğunu yıLLarca kabuLLenememek...
sıcacık evine bir kez daha bakarsın..
doup büyüdüğün evden yer yer nefret ettiğin günLeri anımsarsın..
gıcık oLursun kendine..
o günLerin tadını çıkaramadığına yanarsın..
göz yaşLarını tutamaz ağLamaya başLarsın..
sonra odana gidip her ağLamaya başLadığında oturduğun duvar dibine çökersin..
hıçkırıkLara boulursun..
göz yaşLarına bouLursun..
gidenLerin ardından döktüğün göz yaşLarına yeniLerini ekLersin..
sevdikLerin için döktüğün göz yaşLarına...
çığLık atmak istersin sesin çıkmaz...
susmak zorunda kaLırsın.
acıLarı kabuLLenmek zorundasındır..
susmak ve tüm acıLarını içine akıtmak...!
diLsizi oynamak zorundasındır artık..!
eLLerin üşümeye başLar..
eskiden bu evi ısıtanLar yoktur artık yanında...
bir gün herkez yaLnız kaLmaya mahkumdur biLirsin..!
senin yaLnızLıınsa çok erkencidir..!
bekLemeyi biLmeden çıkıp geLmiştir...!

Geçmiş...

Geçmişin izlerini taşırmış insan..
Meğer sen unutsan da karşına çıkarmış bir yerLerde hep..
DiLediğin yere kaç, diLediğin gibi unuttuğunu düşün..
Bak asLında burnunun dibinde geçmiş..

İzLeri elinde, yüzünde, vücudunda, içinde...
Hiçbir şey siLemezmiş..
SiLip götüremezmiş..
Burnunun Dibindeymiş işte geçmiş...

Nefes aLırken biLe içine çekersin buram buram...
Uyurken seninLe birLikte uyur..
Sen yastığına sarıLırsın, o sana...
GeceLerindeymiş meğer geçmiş...

Sen dostLarını, arkadaşLarını, sevgini harcadığınLa kaLırsın..
Seni tek bırakmayan şey...
Sana en çok kazığı atan dostunmuş geçmiş...

İnsan yeni bir hayat çizemez kendisine..
Ne kadar yeniden başLıyorum dese de
AsLında hep eskiden devam eder yoLuna...
Peşini hiç bırakmayacak oLan eski bir yoLdaşmış geçmiş...

Kimseyi bunun için suçlayamaz...
İçi acır.. Acısını dışa vurur beLki..
SevdikLerini yakıp yıkar..
Uzaktır her şey...
Uzak oLsun ister...
Ondan asLa kopayamacak oLan bir parçadır geçmiş...

YaLnızLık çözüm gibi geLir..
Ölüm çözüm gibi geLir..
YaLnızLıktır asLında öLüm..
Ölüm; Her gün defaLarca geçmişini hatırLamaktır..!

öLürken de yakandadır asLında..
Yaptığın her şey bir bir karşına çıkıcaktır..
OnLarLa yüzLeşmeden kapayamazsın gözLerini dünyaya...
OnLarLa yüzLeşmeden veremezsin son nefesini..
Sen öLmeden önce geçmişin yüzüne vuracak bir takım gerçekleri...

İçinden çıkıLamaz haLe geLir gün geçtikce...
SiLinemeyenLere üzüLür insan...
SevdikLerini yitirdiğine üzüLür..
YaptıkLarının pişmanLıkLarına üzüLür...
Yüzündeki sahte güLümsemeye söver her gün...
Yapmacık tavırLarına..
DoğaL oLmayı özLer...
MutLuLuğu özLer...
Sevdiğini özLer...
ÇocukLuunu özler...
ÇocukLuun vermiş oLduğu safLığı ve temizLiği özLer...
İster istemez geçmişini özLer..

İçindekiLeri tam anLamıyLa akıtamaz kaLemine...
İçinden geçenLeri cesaret edipte haykıramaz sayfaLara...
İçin için ağLar haLine...
O ağLarken güLer dünya..
KahkahaLardan bir tufan...


Ah...!
Geçmiş...
Meğer asLında hiç geçmemiş...

İpLer...

Hayat hep yarınLarLa geçior..
YarınLarın güzeL oLucaı umuduyLa...
UmutLarın son buLacağı günün geleceği hayaLiyLe...
HayaLLerin bir gün gerçek oLacaı inancıyLa...
İnançLarın boşa çıkmayacaı sanılan yarınLarı bekLemekLe...

İnsan buna inanırken her gün inandığı şeyLeri yitirior bir bir..
Ertesi gün sarıLacak bir ümit buLuyor...
YitirişLer... BitişLer... ParaLeL...

Hiç bir şeye inanmaya hakkı oLmadıını,
Hiç bir umuda sarıLmaması gerektiğini,
Güneşin ne oLursa oLsun her gün yeniden doğduunu
Ecel Kapıyı çalana kadar lanetiyLe yaşaması gerektiğini
Acının gerçek, inancınsa aldatmaca olduğunu,
Kendini kandırmasının yersiz oLduğunu,
Her yıkıLışta anlar insan...

Her güzel anda ise unutuverir tümünü...

Hayat: Dram - Komedi...
İnsanlarsa bir kukLa..
Tiyatro bu sinema deiL...
Ya yanLışsız oynar insan hareketLerine ve ipLerine dikkat ederek,
Yada hatasının bedelini ipLerinden yukarı doğru çekilLerek öder...

Tiyatro bu sinema değil...
Filmi başa sarmak, Kaydı başa almak, sahneyi baştan alamk söz konusu biLe değil...

İpler kimin elindeyse tanrı o hayatta...
Kuklaysanız eğer iplerinizden asla kurtuLamayacaksınız...
Hayat masaL değil çünkü...
Pinokyonun canlanışı gerçek deil...
TanrıLar kukLacı Gepetto Amca kadar iyi deil...