Gölge

konuşacak kimse yok..
..susmak için neden çok..
çığlıkları bastırmak zor
..zorluklarla boğuşmak daha da zor..
sessizliğe gömülmüş beklerken
..üstüne birde karanlık çöker..

bir ışık,
bir ses,
bir tıkırtı,
bir göLge beLkide..

..çözer mi tüm yanlışları sizce?..

neden tükeniyor cümLeLerim?
neden çıkmıyor artık sesim?

Gidenlerin ardından bakarken..

..mesafeler bitirirmiş aşkı..
Bekleyemezmiş ya hani beklerim diyen bile..

Onlar aşkı tanımamış..
Onlar aşkı çok yanlış tanımlamış..

Bekleniormuş giden elbet gelecek umuduyla..
Büyüyormuş içindeki sevgi kuvvetleniormuş daha çok..

Sen başkalarının sözlerine bakıp üzme kendini hiç..

Bak kendimce doğruyu söylüyorum işte sana.

Beklemek isteyen insan her daim beklermiş gidenleri.
Hemde gözlerini ondan hiç ayırmadan, ardından bakarak..

Ne kadar uzağa gitsede onu her daim görürmüş işte..
Gidenlerin ardından bakarken dökülürmüş en güzel cümlelerde.

Biz aşkı tanımışız..
.. biz aşkı çok güzel tanımlamışız..

Ruhum bilirim inanırsın sen bana,
.. ve sıkmazsın canını ya unutulursam diye..

Bak bekliyor seni burda kalbiyle birlikte..

İkna edemiyorum sensizliği..

Bizim evimiz küçücüktü..
Evimiz gibi küçücük koLtukLarımız,
Küçücük masa, küçücük mumLarımız..
Pamuk prenses ve 7 cüceLer masaLındaki gibi..

Ama bizim evimizde büyük bir aşk vardı..
Büyük huzur, büyük sevda..

İkna edemiyorum şimdi kimseyi
..gitmediğine burada oLduğuna..
İkna edemiyorum cümLeLerimLe..
..ne kadar dil döksemde..

İkna edemiyorum eceLi biLe..
..intiharınLa oturduğum bu pazarLık masasında..

Ve inanmıyor artık yaLnızLığımda bana..

Oysa ruhun hala dokunuyor işte dudakLarıma..
SıcakLığın var haLa yastığında..

(inanıyorum bir gün çarpışacağım ruhunLa..)