Soğuk

Söylediğim herşey
..ve tüm söyleyemediklerim..
boğuyor beni..
Nefes almama engel.

Yaptıklarım için pişman mı olmalıyım?
..yoksa bana yapılanlar için mi üzülmeliyim..

Gülmeli mi, ağlamalı mı?

Tüm duygularım birbirine girmiş.
..nerde ne yapacağımı bilemez bir tahta kukla..
Yöneticek kimsem yok..
..beni yöneticek içimdeki ben içine kapanmış kendi derdinde..

Aklım sendin.
Ruhum sendin.
Tüm gerçekliğim sendin.
Duygularım sendin.

Sen ne kadar karışırsan ben o kadar karışıyorum işte.
İç içe geçiyorum.
..gülmem gereken yerde ağlıyorum, ağlanacak halime de çoğu zaman gülüyorum..

Kendini bilmez, yaptığının ardından pişman olmaz, herşeyinin doğru olduğuna inanan bir benliğim var.
..karşımdaysa her zaman kendi haklılığına inanan durmak bilmeyen her daim üstüme üstüme gelen biri..

Hangimiz doğru?
Hangimiz yanlış?
Hangimiz yanlız.

Ben bilemedim.

Bu sebeple kestim dilimi.
..bir kelime daha çıkmasın ağzımdan..
Bu sebeple kestim boğazımı.
..yüreğimden yükselen çığlıklarım boğazımdan fırlamadan sessizlikle buluşsun..
Göz pınarlarımı kuruttum, oydum gözlerimi çıkarıp ellerine verdim.
..akmasın gözyaşlarım zaten akmayı beceremiyorlar ve sadece göreyim senin bana göstereceklerini diye..

Herkes mutlu olsun.
..ben olmasamda olur zaten alışmadım mı mutsuzluğa..
Benim en büyük bağımlılığım..
Acı, mutsuzluk ama ne olursa olsun akamayan gözyaşlarım.
..buz dolabı gibi soğuk ve hissizim şimdi..

Ne birşey hissediyorum, ne de hissettirebiliyorum soğuktan başka..

Yalan.

İnsan bir kere söylemeye başladımı yalanı
..mumu yatsıya kadar sönmez..
O ne kadar isterse o kadar uzun sürer aslında.
..ama kötü olan bu değildir..
O kişinin yalana alışmasıdır.
..alışkanlık yapar kendine bağlar..
İster istemez kandırmaya başlar karşındakini..
..engel olamaz..

Sessizlik-Suskunluk

duygularını bastırabilmek için itekleyip durmak
..sanki böyleyken sıyrılabilcekmiş gibi düşünmek..

..bunun sonucu artan yalnız kalma isteğim..

ve ben yalnız kalırsam içimde fırtınalar kopartabilecek bir kişiliğe bürünürüm.
..yalnızlık bana hayatım boyunca düşünmediğim şeyleri düşündürür..
sessiz, sakin, kendi içinde yaşayan biri olurum.
susarım.
..konuşsam daha az rahatsız ederim insanları..
içimden gelenleri haykır(a)madıkça fışkırır şiddet içimden.

bu yüzdendir bir çok insanın konuşmamı istemesi.
..bu yüzdendir nefret etmeleri suskunluğumdan..

ama ben en çok sessizliğimi severim.
..çünkü bir tek böyle içimi dökebilirim..