İnsanın hayatı çağresizliklerle mi dolu olur her daim?
..yoksa bir dönem midir bu geçecek olan?..

Ne istediğini bilen bir insanın istediklerini elde edememesi,
..ne istediğini bilen bir insan olmasının tüm önemini ortadan kaldırmaz mı?..

Her zaman soracak çok sorum oldu.
Kendi kendime sorduğum tüm bu sorulara ise verecek cevabım hiç..

Cevapları olmayan soruların insanı oldum ben hep.

Birde karmaşık cümlelerin insanı.

Kopuk yazıların, kapkaranlık sahnelerin..
Kendi tiyatro sahnem hep siyah-beyaz.
Elimdeki metin bir türlü ezberlenemeyen karmaşık cümleler ile dolu.

Yinede perde açıldığında seyirciye gülümseyerek başlamam gerekiyor birşeylere..

Artık gülmekten de yorgun düştüm, yanaklarım kanıyor..

Wicker Park

Bir sey gorursun...
..o olmak istersin...
Sonra biri gelir ve sen "o"sun der..
..o kadar inanirsin ve mutlu olursun ki..
Hep bahsedersin cevrendekilere...
..hep yuzun gulerek anlatirsin..
Inandigin, guvendigin bir seyden ilk defa bahsediosundur..
..yuceltir seni..
2 kusur sene sonra cikar gelir biri..
..ve sana aslinda hic bir zaman o olmadigini soyler..
sana soylene kisinin bir baskasi oldugunu
..seninse onun taklidi oldugunu..
aslinda belkide onun yerine koyuldugunu..
..aslinda hep o olman istendigini..







Butun bir hayat bosa gitmis gibi uzulursun..
butun bir yasamin yalanmis gibi...
ama hala sana bu yalani soyleyeni kirmamaya calisirsin..

Ask ya bu...

Vazgecemezsin..

Kirik parcalarin birlestirilsin istersin..

Bunu duydugun an yureginle ellerin ayni anda titrememis gibi...

Bi sure nefes alamamanin bir onemi yokmus gibi devam eder hayatin...

Ask ya bu...

Kirilsanda umrunda degildir...

Cunku onsuz nefes alamazsin.....