Boş

Hayat hep kaybetmek mi?
..elindekilerin kayıp gitmesi bir kader mi?..

Kadercilik oynama zamanı sanırım dayandı kapıya.
..açsan olmaz - açmasan hiç olmaz..

Elin kolun bağlı karşısında oturmak,
..belki de iki gün sonra odalarında dolaşamıycağın evini sessizce seyretmek..
Tüm anılarının beyninin içinde dolaşıp durması
..düşüncelerinle çarpışıp sana bir baş ağrısı olarak geri dönmesi..
Her köşesinde gülümsemeler her köşesinde gözyaşları
..mutluluk, hüzün, acı, sevinç gözyaşları..
Ve tüm bunları ardında bırakıp gidicek olmanın yarattığı şok etkisi.

Tam 3 gündür yaptığım tek şey bu.
..herkes bir çözüm yolu olmamasına rağmen arayıp dururken..
Ben sessizce bakıyorum evime..

Hep dönüm noktalarında kayıplar yaşamak..
..sinirler öylesine bozuk ki..

Umut etmek istemiyorum artık başka bir hayal kırıklığını engellemek için.
..ne kalbimi ne beynimi hissedebiliyorum zaten..
Konuşmaya başlasam tek söyleyebildiğim "sağlık olsun" oluyor.
..boş konuşmaların içinde kafam patlayana kadar bekliyorum yarını..

Yarınsa tüm bunları yapmaya devam edeceğimi biliyorum...